In mijn beleving moest web 2.0 spelen zijn of op zijn minst worden.
Het spijt me, maar na een stuk of wat dingen die het niet deden
(netvibes: rss feed toevoegen, upgraden naar ginger, video over foto's delen afspelen, foto uit flickr in blog plaatsen, hulp op afstand inroepen) weet ik 1 ding zeker:
morgen is het een ORANJE dag, ÉÉN kleur, en zal die kleur door velen gedeeld worden zonder dat men enig ander ordenend principe hoeft te hanteren dan ontspannen.
Die behoefte om de informatieovervloed te ordenen kun je ook beschouwen als dwangmatig.
En die behoefte om te delen als sociaal isolement.
Of als een laatste poging van bibliothecarissen om deel uit te maken van de samenleving.
Moet je vervolgens in therapie om van je verslaving om alle nieuws bij te houden af te komen.
En je profiel van Linkedln halen omdat de Belastingdienst daarin speurt.
Of uit Hyves omdat de werkgever die je wilde hebben je daarom niet aanneemt.
Of met Google bellen omdat je privacy geschonden wordt.
Of.... sorry dat ik wat ZWARTgallig ben. Ik beloof moedig voort te gaan op het pad der dingen.